Lire la suite →

05.05.2016, Rogoźno

Szanowni Państwo,

tak bardzo się cieszę, że mogę podzielić się z Wami moim doświadczeniem zdobytym podczas misji w Domach serca w Brazylii, na misje wyjechałam w październiku 2014 i wróciłam

w lutym 2016. To było zupełnie niezwykłe doświadczenie, wielokrotnie myślałam o tym jak dobrze byłoby gdyby na taką misję mógł wyjechać każdy młody człowiek! To prawdziwy prezent od Boga.

Odkąd pamiętam było we mnie pragnienie niesienia pomocy ubogim i odrzuconym, zawsze jednak przed wyjazdem na misje powstrzymywał mnie brak odpowiednich kwalifikacji czy doświadczenia, przynajmniej tak myślałam, miałam jednak serce gotowe do pracy. Po pewnym czasie spotkałam się z Domami serca i czułam, że trafiłam do domu. Charyzmat naszej wspólnoty: niesienie pocieszenia, prosta obecność, dni przepełnione modlitwą, to wszystko było odpowiedzią na moje pragnienia! Nie zawahałam się, postanowiłam wyjechać! Zadziwiająca była odpowiedź ludzi dookoła, którzy całym sercem wspierali moją decyzję i chętnie ofiarowali modlitwę i pomoc finansową. Pamiętam niezwykłą radość, brak lęku i poczucie wolności, które towarzyszyło mi w tamtych dniach.

Lire la suite →

Kołatanie do drzwi.

Nazywam się A. i z organizacją Domy Serca odbyłam misje w Argentynie. Mieszkałam w miejscu w którym mieszka Jezus i można się z Nim spotkać każdego dnia. W mojej pamięci utkwiło jedno z takich spotkań. Każde drzwi wejściowe w slumsach składają się z krety i normalnych, najczęściej drewnianych drzwi. Pewnego razu dotarł od mnie dźwięk przeraźliwego pukania w nie, było ono tak silne iż spokojnie można było je usłyszeć w całym domu, a i pewnie u sąsiadów. Wiedziona niepewnością i strachem co się mogło wydarzyć… poszłam otworzyć. Wokół panowała cisza i tylko ten odgłos stukania w drewno można było słyszeć, wydawało się iż zależy od niego czyjeś życie. Po drodze zapytałam kto przychodzi, lecz nie było odpowiedzi. Gdy otworzyłam, czekał na mnie najpiękniejszy uśmiech na świeci, uśmiech dziecka z oczy w których można było zobaczyć czyste szczęście i spełnienie, wywołane moją obecnością, tylko tym iż jestem po drugiej stronie drzwi. Dziewczynka, zapytała mnie co robie? I właśnie wtedy spotkałam Boga! W tym spojrzeniu, zainteresowaniu i tak wielkiej chęci bycia za mną. To był zwykły dzień, w którym Jezus zapukał do mego życia. Przyszedł do mojej codzienności, wiem iż On tak zawsze był tylko to ja potrzebowałam Go odnaleźć, On zawsze pukał tylko to ja potrzebowałam Go usłyszeć. Odkryłam w ten sposób jak ważne jest patrzenie na ludzi, w ich oczy i to w każdego człowieka. Należy to robić by nie przegapić spotkanie z Bogiem, który jest w duszy każdego, a u tych najmniejszych i najmłodszych najczęściej możemy się z Nim spotkać. Tylko to nam brakuje czasy by się pochylić i spojrzeć….